Onze tandartsenpraktijk liep goed en met mijn 58 jaar was het eigenlijk nog te vroeg om aan ons pensioen te denken en de praktijk te verkopen. Een tweede en derde aankooppartij dienden zich kort na elkaar aan. We besloten de stoute schoenen aan te trekken.

 

Bob en Robert hebben ons ondersteund in de gedachtegang. “Wat gebeurt er als we de praktijk nu al verkopen en onze bron van inkomsten wegvalt?” Ze hebben alle opties doorgenomen en ons deze uiterst ongewone stap zeker niet afgeraden.

 

Wij wilden vooral weten waar onze grenzen lagen. In samenspraak hebben we toen een plan gemaakt. Duidelijk werd dat we een aantal jaren zouden kunnen overbruggen. Dat gaf ons genoeg zekerheid het erop te wagen en de praktijk te verkopen.